عفونت واژن:
عفونت واژن یا واژینیت یکی از بیماری های شایع در خانم ها است. عفونت واژن، نوعی التهاب است که موجب ترشح، خارش و درد در این ناحیه می شود. در شرایط نرمال ممکن است روزانه از واژن مقداری ترشح خارج شود که این ترشحات ظاهری شفاف، شیری رنگ و بدون بو دارندو محیط واژن را مرطوب نگه می دارد.اگر روزانه مقداری از این ترشحات از بدن خارج شود طبیعی است و مشکلی وجود ندارد. اگر ترشحات خارج شده تغییر رنگ دادند، مقدار تخلیه ترشح از واژن تغییر کرد، هنگام ادرار سوزش یا درد داشتید، زمان مقاربت دردو خونریزی یا لکه بینی داشتید، یعنی دچار عفونت واژن (Vaginitis) شده اید و باید برای درمان آن اقدام کنید.
انواع عفونت واژن:
- عفونت قارچی
- عفونت باکتریایی
- عفونت تریکومونایی
عفونت قارچی:
علت این نوع عفونت قارچی به نام کاندیدا البیکس است. از مشخصات عفونت قارچی واژن خارش، التهاب و تورم ناحیه تناسلی همراه با سوزش ادرار و درد هنگام مقاربت است. ترشحات به رنگ سفید بدون بو یا بوی کپک، غلیظ و پنیری شکل است.
عفونت باکتریایی:
این نوع عفونت ممکن است بدون علامت باشد یا فقط خارش داشته باشد، درد و تحریک در عفونت باکتریایی وجود ندارد. ترشحات سفید مایل به خاکستری است و بوی ماهی می دهد و ترشحات رقیق و آبکی بوده و میزان آن زیاد است.
عفونت تریکومونایی:
در عفونت تریکومونایی علائمی نظیر خارش، درد شکم و سوزش ادرار وجود دارد. از مشخصه های این نوع واژینیت این است که طی مقاربت، قابل انتقال به آقایان است و باید هم‌زمان شریک جنسی درمان شود و تا پایان درمان از مقاربت پرهیز شود. ترشحات در عفونت تریکومونایی بد بو، کف‌آلود، فراوان، رقیق و به رنگ زرد یا سبز است.
علایم عفونت واژن:
- تغییر در حجم، رنگ و بوی ترشحات واژن
- خارش و آزردگی در ناحیه‌ی واژن
- وجود درد در طول رابطه جنسی
- درد در هنگام ادرار
- خونریزی واژنی خفیف یا لکه بینی
عوامل ایجاد کننده عفونت واژن:
- مصرف بی‌رویه و طولانی‌مدت آنتی بیوتیک‌های خوراکی که سبب از بین رفتن باکتری های مفید بدن می‌شود
- استرس
- رابطه جنسی
- استفاده از داروهایی که واژینال مصرف می‌شوند
- حاملگی
- عدم رعایت بهداشت فردی
- دیابت کنترل نشده
- استفاده از داروهای کورتونی
- قرص‌های ضد بارداری با استروژن بالا
پیشگیری از عفونت واژن
- استفاده از کاندوم می تواند عفونت های منتقله از راه جنسی STI را تا حدودی کنترل کند
- با رعایت بهداشت می توان از ابتلای مکرر به عفونت واژن جلوگیری کرد
- از لباس زیر های نخی استفاده کنید
- بدن خود را خشک نگه دارید
- بعد هر بار مقاربت حتماً خود را با آب بشویید و ادرار کنید
- از مصرف مواد معطر و تامپون اجتناب کنید
چگونه عفونت واژن تشخیص داده می‌شود:
برای تشخیص عفونت واژن پزشک از شما شرح حال کامل می‌گیرد. بدین صورت که پزشک از میزان ترشحات، رنگ، غلظت و بوی ترشحات از شما سوال می‌کند. همچنین ممکن است در مورد سابقه قبلی عفونت واژن، سابقه ابتلا به بیماری‌های منتقله از راه جنسی، تعداد شرکای جنسی شما سوال کند، علاوه بر آن پزشک با وسیله‌ای به نام اسپکولوم شما را معاینه کرده و با مشاهده ترشحات نوع عفونت شما را تشخیص می‌دهد.
عفونت واژن چگونه درمان می‌شود:
درمان عفونت واژن به علت عفونت بستگی دارد. مثلاً:
- قرص مترونیدازول، کرم مترونیدازول یا ژل، یا کرم کولینامایسین یا ژل ممکن است برای عفونت باکتریایی تجویز شود.
- کرم یا ضد قارچ ممکن است برای عفونت مخمر تجویز شود.
- قرص‌های مترونیدازول یا تینیدازول ممکن است برای تریکومونیا تجویز شوند.
- کرم‌ها یا قرص‌های استروئیدی ممکن است برای آتروفی واژینال تجویز شوند.
- اگر عفونت شما ناشی از سایر موارد، مانند صابون است، پزشک شما یک محصول دیگر را توصیه می‌کند تا باعث تحریک نشود.
- درمان عفونت واژن به طور کلی بسیار مؤثر است. تشخیص مناسب علائم عفونت واژن، باعث می‌شود تا شما درمان مناسبی را دریافت کنید.
چند توصیه برای کاهش ابتلا به عفونت واژن:
- رعایت بهداشت شخصی، پس از اجابت مزاج برای جلوگیری از آلودگی ناحیه واژن محدوده مقعد را خشک و تمیز کنید. هنگام پریودی نوار بهداشتی را به طور منظم تعویض کنید
- پس از استفاده از توالت، ناحیه تناسلی را با دستمال کاغذی به آرامی خشک کنید
- از لباس زیر نخی استفاده کنید
- هنگام مقاربت از نرم‌کننده ها مانند ژل لوبریکانت استفاده کنید، زیرا بدون استفاده از آن به دلیل خشک بودن ناحیه واژن احتمال زخم بیشتر شده و محیط برای رشد عوامل بیماری‌زا مهیا می‌شود
- از لباس زیر و شلوار تنگ استفاده نکنید
- برای جلوگیری از بیماری های آمیزشی و ورود باکتری‌های مضر به واژن در رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید. اگر از کاندوم برای رابطه مقعدی استفاده شده است، برای دخول از راه واژن کاندوم را تعویض کنید
- از صابون و شوینده های قوی که ممکن است PH محیط واژن را تغییر دهند؛ استفاده نکنید
- اجتناب از حمام های داغ و عمومی
- اجتناب از تحریک‌کننده ها، شامل تامپون های عطری، پد و صابون های معطر
- اجتناب از پوشیدن لباس های مرطوب
عوامل خطر در ابتلا به عفونت واژن:
- تغییرات هورمونی، مانند موارد مرتبط با بارداری، قرص‌های ضد بارداری یا یائسگی
- فعالیت جنسی
- داشتن یک عفونت منتقله از راه جنسی
- دارو ها، مانند آنتی بیوتیک ها و استروئید ها
- استفاده از spermicides برای کنترل زایمان
- دیابت کنترل نشده
- استفاده از محصولات بهداشتی غیر استاندارد
- استفاده از لباس های زیر مرطوب یا تنگ
- استفاده از دستگاه داخل رحمی (IUD) برای کنترل بارداری